Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր ՝ կից
Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *geit-so- կամ *geit-sk- (*geit- «հարևան» կամ «կից լինել». արմատի վերականգնումը Ջահուկյանինն է). հմմտ. հունարեն γειτων՝ «հարևան, դրկից», γειτοσυνος՝ «հարևան» (հայ-հունական զուգաբանություն)։ Ավելի քիչ հավանական է փոխառություն լինելը արևելակովկասյան աղբյուրից. հմմտ. տինդերեն kicv «հանգույց»։
կողքին գտնվող, կցված, մոտ, մոտիկ, մերձավոր ◆ Յուր քայլերը ուղղեց դեպի կից (Րաֆֆի)
մոտ, կպած, կողքին միասին ◆ Երկու շիրիմ իրար կից Հովհաննես Թումանյան կիպ, առնթեր, մերձ
մերձավոր, մոտ, մոտիկ, հետ, քով (գվռ․)
առդիր
միասին, միատեղ, շաղաշար (հնց․) , շարամոտ
Թարգմանություններ
անգլերեն ՝ near , close , nearby , close-by , adjacent , next to , attached , joined , adjoined , together գերմաներեն ՝դանիերեն ՝թուրքերեն ՝իսպաներեն ՝իտալերեն ՝հոլանդերեն ՝հունարեն ՝շվեդերեն ՝պորտուգալերեն ՝ռուսերեն ՝ смежный (ru) (smežnyj ), прилегающий (ru) (prilegajuščij ), при (ru) (pri )վրացերեն ՝ֆրանսերեն ՝
(արևմտհ․) ոտքի հարված, աքացի, քացի ◆ Օրին մեկն ալ դուրս նետվեցավ, հետույքեն երկու կիցով (Արփիար Արփիարյան) տե՛ս աքացի , քացի կից զարնել - աքացի տալ
կից տալ - աքացի տալ երկու ձեռքի ափերը իրար կցելուց առաջացած գոգավորություն, բուռ տե՛ս բուռ կից անել
բուռ անել, բուռ կազմել
բռով վերցնել Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայաստան», 1976։ Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան , Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։ Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2 ։ 
