ողբ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [vɔχp]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ողբ

վանկեր՝ ողբ 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *ol-bh-՝ *el-, *ol- արմատից. հմմտ. հունարեն όλοφύρομαι՝ «ողբալ, հեծել», հմմտ. նաև հայերեն ողող «ողբ»։

Գոյական

1. բարձրաձայն և մեծ սուգ արտահայտող լաց, լացուկոծ, կական, սուգ ու շիվան
2. (գրկն․) արձակ կամ չափածո քնարական-վիպերգական ստեղծագործություն՝ որևէ ողբալի դեպքի՝ իրադարձության՝ աղետի՝ որևէ մեկի մահվան ևն առթիվ
3. (ազգգր․) մեռելին սգալու հին ծես, որի ժամանակ մեռելի վրա բարձրաձայն լաց էին լինում լալկան կանայք
4. ողբալու՝ լացուկոծի ձայն
5. (փխբ․) աղետ՝ դժբախտություն՝ ողբալի եղելություն գուժող ձայն
6. մահացածի վրա ողբալիս կամ դժբախտության առթիվ արտասանվող խոսք, մեռելագովք
7. (գրկն․) հայ հին և միջնադարյան գրականության մեջ տարածված տեսակ, որի բովանդակությունը կազմել են անձնական և հասարակական կյանքի դժբախտությունները

Հոմանիշներ

1. լաց, կական, կոծ, լացուկոծ, ողբակոծ, ողբուկոծ, ողբուլաց, հոծեծանք, հեծյուն, կոծանք, կոծունք, արտասվակոծ, ախուվախ, սուգ, շիվան, սուգուշիվան, արյուն-արցուք, աղաղանք, ողողանք, եղերգ, ջայլ, ողբասացություն, վայասացություն, լալյուն, կեղերջ, կեղերջանք, (հզվդ․) ողբարկ, ողբանք, աշխարհ
2. (գրկն․) ողբերկ

Արտահայտություններ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ lamentation, wail, moan, mourning, bewailment, jeremiad գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ плач (ru) ‎(plač), причита́ние (ru) ‎(pričitánije), скорбь (ru) ‎(skorbʹ) վրացերեն՝ ուկրաիներեն՝ голосі́ння (uk) ‎(holosínnja), ска́рги (uk) ‎(skárhy), ска́рга (uk) ‎(skárha), ре́мствування (uk) ‎(rémstvuvannja) ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Ֆ․Հ․ Խլղաթյան, Ոճաբանական տերմինների բառարան տեղեկատու, Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1976 — 111 էջ։
• Ջրբաշյան Է․Մ․, Մախչանյան Հ․Մ․, Գրականագիտական բառարան (2-րդ լրաց․ և վերամշ․ հրատ․) (Լույս), Երևան, 1980 — 352 էջ։
• Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։